Çalışan annelerin en büyük sıkıntılarından biri çocuğuna yeterince zaman ayıramadığıdır. Oysaki çocukla ortalama 15-20 dakikalık geçireceği nitelikli zaman çocuk için yeterli olacaktır. Nitelikli zaman ise; çocuk ile annenin baş başa ve çocuğun isteği doğrultusunda geçirilen zaman dilimidir. Aynı zaman dilimi baba tarafından da çocuğa verildiğinde çocuk sevgisizliği hissetmemekte, aksine doyuma ulaşmaktadır. Fakat çalışan annelerde gözlemlenen en büyük hata ise, eve gelen annenin çocuğa aşırı ilgisi, onun her istediğini yapması, onu hediyelere boğmasıdır. Bu çocuğu anneye ‘bağımlı’ kılarken, hem de doyumsuzluğa itmektedir. Burada çalışan anne babanın dengeyi oturtması şarttır. Çalışan annelerin sıkıntılarından bir diğeri ise mükemmel kadın olmaya çalışmaktır. Bu noktada bezen kendine fazlasıyla acımasız davranır. Mükemmeli hedefler; insanlar tarafından saygı görmek, eşinden sevgi görmek, çevresini mutlu etmek, işinde ve evinde kusursuzu hedeflemek kadını kendi ‘öz benliği’nden uzaklaştırır. Belli bir zaman sonra kadın kendi için zaman ayıramadığını, isteklerini hep ertelediğini, kendi için hiçbir şey yapmadığını, yapmak zorunda olduklarını ise sonuna kadar yerine getirdiğini görür. Fakat kadının artık motivasyonu eksildiğinden terfi etme konusunda da sıkıntı yaşar. Kendine ayıracağı belli bir zaman dilimi, isteklerini ertelememesi, kendine yer yer keyifli zamanlar ısmarlaması, kendi doğruları ile uyumu yitirmemesi, çalışan kadını hem evde hem de işte istediği noktaya rahatlıkla ulaştırır.