Boşanmanın arttığı günümüzde ‘’ üvey anne baba ‘’ olarak kavramı da sıkça gündeme gelmektedir.Üvey kavramı bir tabu olarak görülmekte ve öz anne babadan uzak çocuklar söylemi yerindeyse tam anlamıyla bir kabus yaşarlar.Toplumun ve çocuğun yüklediği ‘’üvey anne‘’ , ‘’üvey baba‘’ kavramlarını incelemek ve yaklaşım açılarını değerlendirmek doğru olacaktır.
‘’Üvey’’ anne imajı öz anneye yüklenen imajlardan bazıları,fedakarlık,koruyuculuk,sevgi doluluk,merhametliliktir.Üvey anneye ise bunların tam tersi yüklenir.Öz anne ne kadar iyiyse akabinde misyon’’ üveye’’ yüklenen misyonlarda bir o kadar kötüdür.’’Üvey’’ anne yıkıcıdır,hakimdir,reddedicidir.Bunca olumsuz misyon yüklediği ‘’üvey’’ anne manevi bir baskı hissederek var olan manevi bir baskı hissederek var olan pozitif yaklaşımlarını da dahil olmak üzere bastırır.Yaklaşımlarının negatif olacağını düşünülerek yine bastırır ve yoğun bir gerilim yaşar.
Üvey baba imajı öz baba imajlardan koruyuculuk,güven,sevgi iken ‘‘üvey’’ babalardaki misyon bunun tam tersidir.Bugün pek çok kültürlü,eğitimli dediğimiz öz babalar bir boşanma durumunda çocuğun ‘’üvey’’ babayla aynı ortamda kalmasını onaylamadıklarını söylüyorlar.Bunu velayetlerini anneden alma tehdidi olarak kullanan babalar görüyorum’’.Üvey’’lik ortamı güvensiz,tacizkar olarak algılanıyor.Tartışan,saygı sınırı aşan evlilikler bile daha olumlu ortamda olarak değerlendiriliyor.
‘’Üvey’’ anne psikolojisine benzer duygu ve davranışlar ‘’üvey’’ babadan da görürlür.Babanın kendi çocukları varsa ve velayeti annede ise kendi coçuklarınına karşı da bir eksiklik hissedebilir.Onu yeter kadar göremediği için huzursuzluk,mutsuluk duyguları yaşanabilir.Bu boşluğu ‘’üvey’’ çocuğunda telafi etme yoluna gidebilir.Babalık duygusu annelik duygusuna pek benzemez.Anneler hormanal olarak anneliğe hazır olurlar.Babaların ise çocuklarına sevgi ve bakım verdikçe beyinlerindeki yapısal endişe noktaları harekete geçer.
‘’ÜVEY’’ ANNE VE BABALARIN DİKKAT ETMESİ GEREKENLER
Ebeveyn-coçuk ilişkisinin temelinde ‘’sabır’’ kelimesi yatar.Çocuk ‘’üvey’’e alışma konusunda problem yaşabilir.’’Üvey’’in de bazı konularda anlayışlı olması gereklidir.Örneğin bazı bireyler aileye uyum sağlama konusunda kendini baskı altında hissedip davranışlarını baskılayabilir bazı bireyler ise kendini ‘’annelik – babalık’’ vasfına hemen bürünerek cocuktan kendisine ‘’anne’’ ‘’baba’’ dedirtme konusunda ısrarcı olabilirler.Oysa ki önemli olan en büyük şey sabır ve çocuğu zaman tanımaktır.
YAŞANABİLECEK PROBLEMLERİN BAZILARI ;
*Çocuk önyargılı yaklaşabilir
*Çocuk davranış problemleri yaşabilir
*Çocuğun düzeninde farklılaşmalar olabilir (uyku saati değişebilir , yeme düzeni bozulabilir…)
*Davranışlarınızı eleştirebilir
*’’Öz’’ (anne)-(baba)’ya şikayet edebilir.
*Reddedici olabilir.
Tüm bu oluşabilecek problemlere yönelik ‘’üvey’’ anne – ‘’üvey’’babsında yapması gerekenler vardır.Bunlar en baştan geleni sabırdır.Çocuk ‘’üvey’’ anne ‘’üvey’’ baba coçuğa çeşitli sevgi dilleriyle yaklaşmalıdır.Olumlu davranışlarını taktir edip ödüllendirmek,dokunarak konuşmak ten temasını arttırmak,öfkeli ve isyankar hallerinde onun dinleyip anlamaya çalışmak gerekir.Çocuğun davranışlarını eleştirmek yerine davranışın altında yatan mesajı saptamak en doğrusudur.Çeşitli olumlu davranışlar ve sevgi dilleriyle çocuğa zaman tanımak en doğrusudur.Zamanla çocuk kendini güvende hissetmeye başlayacaktır.
Burada ‘’öz’’ anne –‘’öz’’ babanın da yapması gereken bazı davranışları vardır.Öz olan daha öncelikli evliliğinde yaptığı bazı hataları yapma çocuğun önünde ‘’üvey’’ olana daha yapıcı davranır , saygı gösterdiğini davranışsal ve sözel olarak belirtirmesi ,çocuğun bakış açısını değiştirebilir. ‘’Öz’’ ün değer vermesi cocuğu bakış açısını reddetmekle değer vermeyi doğru değiştirebiliriz.